تیام

دخترم، رونیکا؛ بالاخره بعد از گذشت 44 روز از تولد تو تونستم لپ تابم رو باز کنم تا نیتی که برای نوشتن خاطرۀ تولد تو در این مدت کرده بودم، عملی بشه. حقیقت اینه که نگهداری از یک بچۀ کوچیک سخته! خیلی سخت تر از اون چیزی که فکرش رو می کردم. علیرغم داشتن کمک های پدرت – که تا بیش از یک ماه بعد از تولدت در کنارم بود- و همینطور مادربزرگت، ولیکن سختی اون روزهای اول انقدر تلخ و سنگین بود که مطمئن بودم نوشتنشون بعدها چیزی جز پشیمونی برای من نخواهد داشت. آره... من هم مثل خیلی از مادرهای جوون، دچار افسردگی بعد از زایمان شدم و این عارضه به شدت منو در هفته های اول درگیر کرد. حضور پدرت و مادربزرگت مثل یک تکیه گاه محکم و امن منو از غرق شدن در این...